Πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός: Παραθυρεοειδείς Αδένες

Οι παραθυρεοειδείς είναι μικροί αδένες που βρίσκονται προσκολλημένοι στον θυρεοειδή αδένα. Συνήθως είναι 4 αλλά μπορεί και να διαφέρει ο αριθμός τους(στο 13% των ανθρώπων υπάρχουν υπεράριθμοι αδένες) και είναι υπεύθυνοι για την παραγωγή της παραθορμόνης (PTH) που ρυθμίζει τα επίπεδα ασβεστίου στο αίμα. . Όταν τα επίπεδα ασβεστίου στο αίμα είναι χαμηλά τότε οι παραθυρεοειδείς εκκρίνουν επιπλέον παραθορμόνη (PTH) για να ανέβει το ασβέστιο στα φυσιολογικά όρια.

Πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός

Τα προβλήματα προκύπτουν όταν οι παραθυρεοειδείς αδένες υπερλειτουργούν και δεν αντιδρούν με το συνηθισμένο τρόπο στα ερεθίσματα του ασβεστίου, αρχίζοντας να παράγουν μεγαλύτερη ποσότητα ορμόνης από το φυσιολογικό όριο. Αιτία αυτού μπορεί να είναι ένα αδένωμα (70% των περιπτώσεων) ή υπερπλασία πολλών αδένων ( περίπου 30%) η πιο σπάνια ένα καρκίνωμα των αδένων.

Έτσι, ο ασθενής μπορεί να εμφανίσει πόνους στα οστά ( και πιο σπάνια κατάγματα από τη συνεχή εκταμίευση ασβεστίου), κολικό των νεφρών, νεφρολιθίαση ή νευρωσικές και ψυχωσικές διαταραχές. Όσο ασβέστιο δεν αποβάλλεται με τα ούρα, συσσωρεύεται στο αίμα και σε μεγάλες συγκεντρώσεις μπορεί να γίνει τοξικό ή και επικίνδυνο, προκαλώντας δυσκοιλιότητα, δυσκολία συγκέντρωσης της σκέψης, διαταραχές στη μνήμη, κόπωση, ανωμαλίες στον καρδιακό ρυθμό και αίσθημα παλμών, υπερέκκριση οξέος από το στομάχι που μπορεί να προκαλέσει έλκος στο στομάχι, ψυχιατρικές ανωμαλίες, καθώς και κοιλιακό άλγος, ναυτία ή εμετό, ιδίως αν υπάρχει ταχεία άνοδος της συγκέντρωσης ασβεστίου. Τέλος, τα νεφρά υφίστανται σημαντική ζημιά με αποτέλεσμα συχνά να υπάρχει πολυουρία και νεφρική ανεπάρκεια. Ο πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός αποτελεί τη συχνότερη αιτία υπερσυγκέντρωσης ασβεστίου στο αίμα, στον γενικό πληθυσμό και αφορά συνήθως γυναίκες άνω των 45 ετών.

Πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός :Διάγνωση

Η διάγνωση γίνεται με μια εξέταση αίματος και προσδιορισμό

  • Παραθορμόνης
  • Ολικού ασβεστίου
  • Ιονισμένου ασβεστίου
  • Φωσφόρου
  • Αλκαλικής φωσφατάσης

Μετά ακολουθούν οι εξετάσεις ΕΝΤΟΠΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΠΑΣΧΟΝΤΟΣ ΑΔΕΝΟΣ η ΑΔΕΝΩΝ

Με το υπερηχογράφημα τραχήλου( από έμπειρο ακτινολόγο) και με ειδικό σπινθηρογράφημα παραθυρεοειδών με SESTAMIBI.

Εάν κριθεί σκόπιμο μπορεί να χρειασθεί αξονική και μαγνητική τομογραφία.

Πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός :Αντιμετώπιση

Ο πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός είναι μια σοβαρή ασθένεια που αν αφεθεί να εξελιχθεί με βάση τη φυσική πορεία της νόσου, μπορεί να προκαλέσει σημαντικές και ανεπανόρθωτες βλάβες σε πολλά όργανα, όπως τα νεφρά και στον σκελετό. Η αντιμετώπισή του περιλαμβάνει την  χειρουργική ΠΑΡΑΘΥΡΕΟΕΙΔΕΚΤΟΜΗ και ΠΙΟ ΣΠΑΝΙΑ την φαρμακευτική θεραπεία.

Η μοναδική θεραπεία στον πρωτοπαθή υπερπαραθυρεοειδισμό ήταν και είναι η χειρουργική αφαίρεση του πάσχοντος αδένος ή των πασχόντων αδένων.

Η αποτελεσματικότητα της χειρουργικής θεραπείας όταν εκτελείται από εξειδικευμένο χειρουργό αγγίζει το 97-99%.

Οι πιθανότητες επιτυχίας του χειρουργείου και η αποφυγή των επιπλοκών, εξαρτώνται από τον επιτυχή εντοπισμό του αδενώματος ή του υπερπλαστικού αδένα προεγχειρητικά.

Η επέμβαση μπορεί να γίνει εστιασμένα μέσω μιας πολύ μικρής τομής στον τράχηλο (1,5-2cm) ή ΕΝΔΟΣΚΟΠΙΚΑ με την τεχνική (MIVAP)-ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΕΠΕΜΒΑΤΙΚΗ ΠΑΡΑΘΥΡΕΟΕΙΔΕΚΤΟΜΗ

Φαρμακευτικά υπάρχει η δυνατότητα ρύθμισης των επιπέδων του ασβεστίου μέχρι ενός σημείου, ενώ σε ήπιες μορφές μπορεί το ασβέστιο να γίνει τελείως φυσιολογικό. Με αυτή τη θεραπεία δεν αποτρέπονται οι βλάβες στα νεφρά ή η οστεοπόρωση, αλλά μπορούν να ελαττωθούν τα συμπτώματα των ασθενών.