Λαπαροσκοπική Χολoκυστεκτομή: Τί είναι και πότε γίνεται
Η χολoκυστεκτομή είναι η χειρουργική αφαίρεση της χολυδόχου κύστεως όταν υπάρχουν συγκεκριμένες παθολογικές καταστάσεις. Είναι μια συχνή επέμβαση που παλιότερα γινόταν με μεγάλη τομή και είχε μετεγχειρητικό πόνο και μακρά περίοδο ανάρρωσης. Πια γίνεται λαπαροσκοπικά και θεωρείται η πιο διαδεδομένη μέθοδος, αφού διορθώνει όλα τα μειονεκτήματα που είχε η παλιά «ανοιχτή» μέθοδος αφαίρεσης της χολυδόχου κύστεως και του περιεχομένου της.
Λαπαροσκοπική Χολoκυστεκτομή: Τί είναι όμως η χολυδόχος κύστη;
Η χολυδόχος κύστη είναι αυτό που λέμε η «χολή». Είναι ένα όργανο σε σχήμα αχλαδιού, που βρίσκεται κάτω από τον δεξιό λοβό του ήπατος και είναι ουσιαστικά ένας σάκος που μαζεύει ένα υγρό που παράγεται στο συκώτι και παίζει σημαντικό ρόλο στην διάσπαση της τροφής κατά την πέψη. Το υγρό αυτό καταλήγει στο έντερο. Κατά τη διάρκεια του φαγητού η χολή προστίθεται στην τροφή καθώς αυτή περνάει από το δωδεκαδάκτυλο.
Λαπαροσκοπική Χολoκυστεκτομή: Πότε συστήνεται
Όπως προαναφέρθηκε η λαπαροσκοπική χολoκυστεκτομή συστήνεται σε παθολογικές καταστάσεις της χολυδόχου κύστεως. Αυτές είναι η χολολιθίαση, η οξεία χολοκυστίτιδα, ο ύδρωπας χοληδόχου κύστεως, το εμπύημα χοληδόχου κύστεως και ο πολύποδας. Η χολοκυστίτιδα είναι οξεία φλεγμονή της χοληδόχου κύστεως λόγω λίθων ή σε μόλυνση από μικρόβια. Τα συμπτώματα που έχει είναι δυνατός πόνος, πυρετός, τάση για εμετό. Συχνά ακολουθεί μετά από ένα μεγάλο λιπαρό γεύμα. Οι πολύποδες μπορεί να αναπτυχθούν στο τοίχωμα της κύστεως και προκαλούν φλεγμονές ανάλογες με τους λίθους, ενώ δυνητικά μπορεί να προκαλέσουν καρκίνο. Ο ύδρωπας προκαλείται όταν λίθος της χοληδόχου κύστης ενσφηνώνεται στην είσοδο στον κυστικό πόρο και το περιεχόμενο της κύστης παίρνει λευκό χρώμα. Αν παραμείνει ο ύδρωπας, το υγρό αυτό γίνεται πύον και ονομάζεται εμπύημα. Το εμπύημα είναι σοβαρό γιατί εκτός από τον πόνο προκαλείται φλεγμονή και πυρετός.
Χολολιθίαση
Όπως παρατηρούμε λοιπόν η συντριπτική πλειοψηφία των παθήσεων της χοληδόχου κύστεως, προκαλούνται από λίθους που σχηματίζονται μέσα της και δυσκολεύουν την απρόσκοπτη λειτουργία της. Πώς δημιουργούνται όμως και τί είναι; Πέτρες στη χολή είναι η παρουσία στερεών κρυσταλλικών ιζημάτων (χολόλιθων) μέσα στη χολυδόχο κύστη και στα λοιπά χοληφόρα αγγεία. Το μέγεθός τους διαφέρει από λίγα χιλιοστά (άμμος) έως και αρκετά εκατοστά (μορφή πέτρας). Αυτά επικάθονται μέσα στο δίκτυο μεταφοράς της χολής από το συκώτι στο έντερο. Ένα μεγάλο μέρος του συνολικού πληθυσμού πάσχει από χολολιθίαση και είναι πιθανό η κατάσταση αυτή να μη συνοδεύεται από ενοχλήσεις και κλινικά συμπτώματα.
Παράγοντες που ευνοούν τη χολολιθίαση
Η δημιουργία αυτών των στερεών ιζημάτων στη χολυδόχο κύστη οφείλεται στην διαταραχή της χημικής ισορροπίας του διαλύματος που περιέχεται μέσα της. Η ανισορροπία αυτή ευνοείται από διαταραχές της παραγωγής της χολής, από αιτίες όπως υπερκορεσμός με χοληστερόλη, από διαταραχές της ροής της χολής και από
διαταραχές του τοιχώματος της χοληδόχου κύστης (έκκριση βλέννας, φλεγμονή κλπ.)
Στις γυναίκες η πιθανότητα εμφάνισης χολολιθίασης αυξάνεται με την ηλικία, τη χρήση αντισυλληπτικών χαπιών, τη γρήγορη απώλεια βάρους, το οικογενειακό ιστορικό, την ύπαρξη διαβήτη κ.ά. Σε πολλές περιπτώσεις υπεύθυνοι είναι περισσότεροι από ένας παράγοντες, ενώ άλλες φορές δεν υπάρχει κανένας γενεσιουργός παράγων. Άλλοι σημαντικοί προδιαθεσικοί παράγοντες είναι η παχυσαρκία και η έλλειψη κίνησης, μια δίαιτα πλούσια σε θερμίδες, λίπη και χοληστερόλη, τα μεταβολικά νοσήματα, κάποια φλεγμονώδης νόσος του εντέρου όπως για παράδειγμα η νόσος του Crohn και η χρόνια αιμολυτική αναιμία.
Λαπαροσκοπική Χολoκυστεκτομή: Συμπτώματα Χολολιθίασης
Όταν η χολοκυστολιθίαση γίνεται συμπτωματική παρουσιάζει συμπτώματα δυσπεψίας, ναυτία, ανορεξία, φουσκώματα μετά το φαγητό, αίσθηση καύσου και τάση για εμετό. Οι ενοχλήσεις αυτές εντείνονται μετά από γεύματα πλούσια σε λιπαρά και συνιστάται η κλινική εξέταση από ειδικό ιατρό και το υπερηχογράφημα του ανώτερου πεπτικού συστήματος. Ο πόνος λόγω της χολολιθίασης μπορεί να γίνει οξύς, ανυπόφορος και συνδυάζεται με έντονη εφίδρωση και τάση για εμετό, ενώ εμφανίζεται με την μορφή κολικών. Οι κολικοί οφείλονται στις συσπάσεις του τοιχώματος της χοληδόχου κύστης ή των άλλων χοληφόρων αγγείων σε περίπτωση μετατόπισης των λίθων.
Λαπαροσκοπική Χολoκυστεκτομή
Η συμπτωματική χολολιθίαση και η οξεία χολοκυστίτιδα αντιμετωπίζονται χειρουργικά με χοληκυστεκτομή. Η κλασσική ανοικτή χολoκυστεκτομή έχει δώσει πια τη θέση της στη λαπαροσκοπική προσέγγιση και ασκείται σε σπάνιες περιπτώσεις όπου αυτή δεν είναι δυνατή. Η εγχείρηση γίνεται με γενική νάρκωση. Ανοίγονται τέσσερις μικρές τομές λίγων χιλιοστών στην κοιλιά του ασθενούς. Από τη μία εισάγεται κάμερα που στέλνει υψηλής ευκρίνειας εικόνα του εσωτερικού της κοιλιάς σε ένα μόνιτορ και από τις άλλες τρεις μπαίνουν λεπτά ιατρικά εργαλεία, για να κάνουν τομή στην κυστική αρτηρία, στον κυστικό πόρο και να αφαιρέσουν τη χολυδόχο κύστη. Προκειμένου να δημιουργηθεί χώρος για να γίνουν οι χειρουργικές ενέργειες εισάγεται αέριο στην κοιλιακή κοιλότητα. Η εικόνα που βλέπει ο ιατρός στο μόνιτορ μπορεί να γραφτεί και σε κάποιο αποθηκευτικό μέσο, ώστε αργότερα να μπορεί να μελετηθεί. Όταν τελειώσει η εγχείρηση τα μικρά ανοίγματα μερικών χιλιοστών κλείνονται με ράμματα και αυτοκόλλητες ταινίες.
Λαπαροσκοπική Χολoκυστεκτομή: Προεγχειρητική προετοιμασία
Η προετοιμασία για την εγχείρηση είναι απλή από τον ασθενή. Δεν πρέπει να φάει ή να πιει κάτι μετά τα μεσάνυχτα πριν το πρωί της εγχείρησης, θα πρέπει να κάνει ένα ντους πριν το χειρουργείο και εάν πάσχει από δυσκοιλιότητα μπορεί να χρειαστεί να κάνρει ένα κλύσμα το βράδυ πριν την εγχείρηση. Οι προεγχειρητικές εξετάσεις είναι κάτι δεδομένο, όπως και η λήψη ιστορικού από τον ιατρό, για την αξιολόγηση της υγείας του ασθενούς.
Λαπαροσκοπική Χολoκυστεκτομή: πλεονεκτήματα
Πλεονεκτήματα αυτής της σύγχρονης μεθόδου είναι ο ελάχιστος μετεγχειρητικός πόνος, η σαφώς ταχύτερη ανάρρωση, οι λίγες και μικρές τομές, η μικρή παραμονή στο νοσοκομείο αλλά και η γρήγορη αποκατάσταση του ασθενούς. Την ίδια μέρα που πραγματοποιείται η λαπρασκοπική χολοκυστεκτομή διακόπτεται ο ορός και ο ασθενής αρχίζει να πίνει υγρά, ενώ το βράδυ μπορεί να φάει ελαφρά.Την επομένη ημέρα πηγαίνει σπίτι του, ενώ τέλος σε ένα μικρό διάστημα τριών περίπου ημερών μπορεί να επιστρέψει στις συνήθεις δραστηριότητές του και μέσα σε 5 μέρες μπορεί να επιστρέψει στην εργασία του.
